(…) “ Geçen yüzyılın Bonapartçı Anayasalarından esinlenen De Gaulle Anayasası, görünüşü bakımından değil, sistemin geleneksel ayrıcalıkları bakımından parlamenter sistemi ortadan kaldırmıştır. Buna bağlı olarak hükümet de fiilen ulusun temsilcilerinin her türlü denetimi dışına çıkarılmıştır.
Hükümetin sürekliliğini sağlamak bahanesiyle, Millet Meclisi kolay kolay hükümeti düşüremez. Bunu yapmak için kendi kendisini de yok etmesi gerekir. Çünkü hükümetin düşmesi halinde Cumhurbaşkanının Meclisi feshetme ve milletvekillerini yeniden seçmenler karşısına çıkarma yetkisi vardır.
1958 milletvekili seçimlerinin bir çeşit resmi adaylık sistemi ile yapıldığını ve hiç dürüst olmayan bu seçimin halkın temsili kavramını bütünüyle çarpıttığını da eklemek gerekir. Burada De Gaulle tarafından model olarak seçildiği anlaşılan III. Napoleon'un kullandığı yöntemler anımsanmalıdır. Ama bu kişisel iktidar rejiminin geleceği yoktur: bu rejim, kökenleri bakımından, kendi içinde faşizmin gelişmesine ilişkin ağır tehditler taşır.” (…)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder